Her-in-neringe, obbenuujts dr in.
Vr roope ze op of ze komme oet zichzelf noa boave in ozze kop. Ze zint neet es fotoos en toch zieen vr ze zoee'n bietje.
- Wat zint ze waerd?
- Zint ze waor?
- Woe höbste ze vandan? Zelf mitgemak of höbste ze van angere?
- En wentste ze van dich zelf höbs, wiej owd woasjte doew: nog gein vief, vieftieen, bow volwasse, al owd?
- En wentste ze van angere höbs, kos me diej gluive, loote ze get weg, klobde ze et op? En went et luuj woare woe ste van heels of woeste nieks va moos höbbe? (ich trok ummer pertie: die van òs woare ingele, de taengepertie duuvele).
Kort en good herinneringe zint meistal gekluurd!
Gek, eigelek, me leus de gezet en gluift wat Jansse en Pieterse doa vertelt.
Me gluift went iemes dich get vertelt, wat de radio of de TV, films en zoee wieeren zoee wieer òs vuurhowte.
Kort: vieer luuj zint eigelek van natuur neet wantroeweg, meh good geluiveg.
Devan uuvertuugd dat mien herinneringe gekleurd zint, durf ich ze toch neer te sjrieve, omdat ich mein dat ze waor zint.
Zow ich hiej en doa dr naeve zitte da: 'mea culpa'.
Woerom, zul dr vraoge, höbste dit gesjrieeve? Woerom diej herinneringe oet lang vervloage jaore, hiej nog ins opgelaepeld?
Loat mich et zoee zegke: boave de sesteg mot enne miensj get te doeen hubbe en dat wiste mien jonge: "Pap, sjrief toch eur herinneringe ins op".
En dus begòs ich in 1982 te type, leet et joare langk sjlingere en pagkde et doew weer aan. Diek tieen joar laater.
Wender wilt weite woe ich uuver sjreef, kint de inhowdsopgaaf uch helpe.
Ieesj mien herinneringe van e paar Criense, want mien mam woar ein devan. Doanoa ben ich goan plengke in gedeiltes van Nuth, wiej ze jn mien gedachte sjtond.
Irges in de twieede hellef van dit sjriefsel sjteit: '....Ich weit dat
dit ajlemoal losse floddesj zint vuur wae et leus, mèh get oet owd Nuth mot toch bewaard blieve......''
Nog ein dingk: Ieemes mot ich sjpesjaal nog neume: miene naef Lei Pansters' dae dit allenei int plat haet wille type, corregeere, sorteere en tot un beukske gemak haet. Bedank Lei !
En Marij Vankan moag ich oach neet vergaete. Ziej lag de letste hand aan dit book.
Zit gr et, mit wat hiej gesjrieeve is, neet ins, moag ich et dan van uch
huure? De koffie sjteit vaerdìg. Meh, bel waal effe van tevuure!
December, 1992
Owd-Nuther: Lei Coenen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten